Thomas Edison, çağdaş teknolojinin öncülerinden biri olarak ampul, fonograf ve sinema kamerası üzere buluşlarıyla tanınsa da, hayatının daha az bilinen bir tarafı ruhlarla bağlantı kurmayı hedefleyen sıra dışı bir aygıt geliştirme uğraşıdır. Edison’un bu projeye olan ilgisi, onun sadece bir mucit değil, tıpkı vakitte periyodun spiritüalist akımlarına merak duyan bir insan olduğunu da gösterir.

Edison’un Spiritüalist Dönemi

1920’lerin başında spiritüalizm, Amerika ve Avrupa’da epeyce popülerdi. Beşerler, medyumlar aracılığıyla ölen yakınlarıyla bağlantı kurmaya çalışıyor, seanslar düzenliyordu. Edison, bu mevzuyu daha bilimsel bir yere oturtmak istedi. Ona nazaran şayet ölenlerin ruhları bir halde bağlantı kurabiliyorsa, bu fizikî bir tertipte gerçekleşmeliydi ve bilimsel bir aygıtla ölçülebilmeliydi.

“Ruh İrtibat Cihazı” Fikri

Edison, hayaletlerle ya da ruhlarla bağlantı kurmayı mümkün kılacak bir aygıt üzerinde çalıştığını 1920 yılında bir röportajda açıkladı. Lakin bu aygıtın ayrıntıları hiçbir vakit netleşmedi. Fikrin temelinde, ölen insanların ruhlarının bir çeşit güç formunda varlığını sürdürdüğü ve bu gücün algılanabilir olabileceği varsayımı yatıyordu.

Edison, projesini şu formda açıklıyordu:

“Eğer kişiliğimiz bir halde vefattan sonra devam ediyorsa, bu unsur ve güç ile ilgili olmalıdır. Bilimsel aygıtlarla bu enerjiyi algılamak mümkün olabilir.”

Hayata Geçmeyen Bir Proje

Edison’un bu aygıtı tamamlayıp tamamlamadığı net değildir. Projenin çizimleri yahut aygıtın fizikî bir prototipi bulunmamıştır. Birtakım tarihçilere nazaran Edison, bu fikri daha çok bir fikir deneyi olarak ele aldı. Lakin bu ilgi, onun yenilikçi zihniyetini ve cesurca farklı alanlara yönelme isteğini yansıtır.

Edison’un Bilime Bakışı

Edison’un bu projesi, bilim ve spiritüalizm ortasındaki ince çizgiyi keşfetme gayretiydi. Her ne kadar çağdaş bilim bu çeşit bir aygıtın mümkün olmadığını kanıtlasa da, Edison’un hayal gücü ve sınırsız merakı, insanlığın bilmediklerini sorgulama hamasetine ilham verir.